ΠΕΔΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Οι μύκητες, τα βακτήρια και άλλοι παθογόνοι μικροοργανισμοί κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Τα πιάνουμε, τα αναπνέουμε, ζούμε μαζί τους.

Το αν ασθενήσουμε ή όχι, εξαρτάται κυρίως από δύο παράγοντες:
1. Τη συγκέντρωσή τους, την ποσότητά τους, δηλαδή, ανά μονάδα όγκου.
2. Την κατάσταση του ανοσοποιητικού μας συστήματος.

Στις κατοικίες αλλά και σε όλα τα κτίρια όπου κυκλοφορούν οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα βασικό να μην προσφέρονται εστίες ανάπτυξης στα μικρόβια. Επειδή τα δάπεδα καλύπτονται συνήθως από ανόργανα υλικά – που δεν προσφέρουν τροφή σε βακτήρια και μύκητες – το ενδιαφέρον στρέφεται στους τοίχους.

Ένας τοίχος βαμμένος με συμβατική βαφή – με την προϋπόθεση και της αυξημένης σχετικής υγρασίας – προσφέρει ιδανικές συνθήκες για την εγκατάσταση και τον πολλαπλασιασμό μυκήτων και βακτηρίων. Οι βαφές προσφέρουν άφθονο φαγητό στους μικροοργανισμούς.

Εάν τώρα ένας τοίχος βαφεί με αντιμικροβιακά χρώματα, η επιβίωση των μικροοργανισμών καθίσταται άμεσα αδύνατη. Το Α.Χ. εκλύει σταθερά μικροποσότητες ενεργών μικροβιοκτόνων συστατικών που απορροφώνται από τα μικρόβια, αναμιγνύονται στην ενζυματική αναπαραγωγική διαδικασία τους, καταστρέφοντάς τα.

Ένα ερώτημα είναι εάν τα αντιμικροβιακά χρώματα είναι ασφαλή για τον άνθρωπο.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες:
Α) Αυτά στα οποία τα ενεργά συστατικά βρίσκονται στην επιφάνεια.
Β) Και εκείνα στα οποία τα ενεργά συστατικά βρίσκονται «παγιδευμένα» στο πολυμερές πλέγμα της βαφής. Αυτά είναι και τα ασφαλέστερα. Εκτός της ασφάλειας που παρέχουν, αντέχουν και περισσότερο γιατί δεν ξεπλένονται – τα ενεργά συστατικά τους – από τις πλύσεις καθαρισμού.

Τα αντιμικροβιακά χρώματα χρησιμοποιούνται:

Σε νοσοκομεία, ιδρύματα, σχολεία και όλους τους χώρους υγιεινής.
Σε χώρους παραγωγής κι επεξεργασίας ποτών και τροφίμων.
Σε σπίτια όπου υπάρχει ιστορικό μούχλας ή ασθενείς με αναπνευστικά νοσήματα.