Για την συγκόλληση πλακιδίων υπάρχουν 2 βασικές μέθοδοι

Α) Παλαιά μέθοδος : συγκόλληση με τσιμεντοκονίμα
Β) Νέα μέθοδος : λεπτή στρώση συγκόλλησης με κόλλες πλακιδίων

Η παλαιά μέθοδος τείνει προς εγκατάλειψη εξαιτίας μιας σειράς μειονεκτημάτων:
1. Βασικό μειονέκτημα είναι η έλλειψη αντιπαγετικότητας
2. Δεν είναι δυνατή η επικόλληση πλακιδίων σε μια σειρά νέων υλικών όπως γυψοσανίδες, κόντρα πλακέ θαλάσσης κτλ)
3. Είναι δύσκολη η σωστή παρασκευή του κονιάματος ( ώστε να είναι ταυτόχρονα εύπλαστο και συγκολλητικό). Επίσης δυσκολία υπάρχει στο σωστό υπολογισμό της ποσότητας συγκολλητικού κονιάματος που τοποθετείται στη ράχη του πλακιδίου καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα για διορθωτικές κινήσεις κατά την τοποθέτηση
4. Δεν υπάρχει σταθερή ποιότητα υλικού σε όλο το εύρος της εφαρμογής.

Με την νέα μέθοδο συγκόλλησης επιτυγχάνουμε:
1. Εφαρμογή πλακιδίων σε επιφάνειες που υπόκεινται σε μεγάλες θερμοκρασιακές μεταβολές (καύσωνας, παγετός)
2. Γρήγορη και εύκολη τοποθέτηση
3. Δυνατότητα επιδιόρθωσης κατά την διαδικασία συγκόλλησης
4. Επίτευξη απολύτων ευθειών και αρίστου αισθητικού αποτελέσματος
5. Σταθερή ποιότητα υλικού σε όλο το εύρος εφαρμογής.

ΚΥΡΙΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΚΡΥΛΙΚΩΝ ΜΕ ΑΠΛΕΣ ΚΟΛΛΕΣ ΠΛΑΚΙΔΙΩΝ

Οι απλές κόλλες πλακιδίων δεν έχουν ιδιαίτερες αντοχές σε συνθήκες παγετού, και έχουν ιδιαίτερα μειωμένες αντοχές σε συνθήκες θλίψης, εφελκυσμού και πρόσφυσης. Έχουν ελάχιστο χρόνο διόρθωσης και μη ικανοποιητικές αντοχές σε χημικές προσβολές και συστολοδιαστολές του υποστρώματος.
Στις ακρυλικές κόλλες
πλακιδίων υπάρχει προσθήκη ειδικών οικοδομικών ρητινών που εξασφαλίζουν την ανθεκτικότητα σε ακραίες θερμοκρασιακές συνθήκες ( παγετός μέχρι -77 C ) , ικανοποιητικότατους χρόνους επιδιόρθωσης, μεγάλες αντοχές σε χημικές προσβολές. Επίσης εμφανίζουν μετά τη τοποθέτηση μεγάλες αντοχές σε θλίψη, αποκόλληση και εφελκυσμό.