Η επέκταση της χρήσης ως καυσίμου των ξύλων και πέλετ καθιστά αναγκαία την ενημέρωση του καταναλωτή για τα μικρά μυστικά, που διέπουν την αγορά αυτή.

Όπως επισημαίνουν στο "R", ο Σωτήρης Καραστεργίου Καθηγητής ΤΕΙ Θεσσαλίας Τμήμα Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου και ο Γιάννης Κακαράς τ. Καθηγητής ΤΕΙ, Δασολόγο - Τεχνολόγο ξύλου, ο καταναλωτής πρέπει να ξέρει τα εξής:

• Η λιανική πώληση καυσοξύλων γίνεται πλέον με μονάδα μέτρησης όγκου το χωρικό κυβικό μέτρο ή το κυβικό μέτρο χύδην (μη στοιβαγμένα καυσόξυλα), σύμφωνα με την Αγορανομική Διάταξη 4/2012 (ΦΕΚ Β΄ 3313/12-12-2012).
• Με βάση τον νέο τρόπο πώλησης, οι λιανοπωλητές υποχρεούνται να διατηρούν και να αναγράφουν άλλη τιμή για τα καυσόξυλα που πωλούνται τακτικά στοιβαγμένα και άλλη τιμή για τα καυσόξυλα που πωλούνται χύδην (που δεν είναι στοιβαγμένα). Ο όγκος των καυσοξύλων υπολογίζεται αν πολλαπλασιαστούν οι τρεις διαστάσεις (μήκος, πλάτος, ύψος) της στοίβας που έχει σχηματιστεί ή του πλαισίου μέσα στο οποίο είναι τοποθετημένα
• Η αντιστοιχία του όγκου των καυσοξύλων σε βάρος διαφέρει ανάλογα με το είδος του ξύλου και ανάλογα με το αν τα ξύλα είναι τακτικά τοποθετημένα με μια σειρά το ένα πάνω στο άλλο (στοιβαγμένα) ή πρόχειρα βαλμένα μέσα σε ένα πλαίσιο (χύδην).

Σύμφωνα, πάντα, με τους δυο καθηγητές, τα καταλληλότερα είδη ξύλου για καύση από αυτά που διατίθενται στην ελληνική αγορά είναι συνδυασμός οξιάς με δρύ, έλατου με δρύ, ή οξιάς με ελιά Από τα είδη δρυός είναι επιθυμητά όλα, εκτός από το είδος δρυός με το τοπικό όνομα 'τσέρος', γιατί καπνίζει και δεν κρατάει κάρβουνο , γεγονός που σημαίνει ότι δεν κάνει και για ψήσιμο κρέατος. Το είδος 'τσέρος' το διακρίνουμε από την βαθειά χαράδρωση του φλοιού του. Καλά καυσόξυλα είναι επίσης και το φιλύκι, το πουρνάρι, η κουμαριά και ο σχοίνος, που υπάρχουν σε περιοχές με ήπιο κλίμα και παραθαλάσσια μέρη.

Όπως επισημαίνουν, τα βαριά ξύλα διαρκούν περισσότερο χρόνο καύσεως από τα ελαφρά. Η θερμαντική αξία του ξύλου δεν εξαρτάται από την πυκνότητα του αλλά κυρίως από τη χημική του σύσταση. Έτσι το ξύλο με την μεγαλύτερη θερμαντική αξία είναι το έλατο με 4.895 kcal (χιλιοθερμίδες) ανά κιλό ξηραμένου ξύλου. Ακολουθούν το πεύκο με 4.860 kcal ανά κιλό, η οξιά με 4.700 kcal ανά κιλό κ.ο.κ. Ορισμένα είδη ξύλου όπως το έλατο, το πεύκο, ο άρκευθος κ.α., σκάνε κατά την καύση και πρέπει να λαμβάνουμε τα μέτρα μας, είτε με κλειστή εστία είτε με τοποθέτηση διάτρητου μεταλλικού προστατευτικού πλαισίου.

Επιπλέον, οι δυο καθηγητές, συνιστούν:

• Απαιτούμε το ξύλο να είναι ξηραμένο σε ποσοστό κάτω του 20%, με ιδανικό ποσοστό το 16%. Μια ένδειξη είναι το βάρος του, αν έχουμε κάποια πείρα από ξύλα. Η επαφή του χεριού μας με μια φρέσκια τομή ξύλου δημιουργεί την αίσθηση του υγρού στο χέρι μας. Εφαρμόζουμε τον πρακτικό τρόπο προσδιορισμού της υγρασίας που περιγράφηκε παραπάνω. Πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι τα περισσότερα ηλεκτρικά υγρόμετρα ξύλου δείχνουν την υγρασία του ξύλου μόνο για ποσοστά κάτω του 30%.
• Είναι ασφαλές να αγοράζουμε τα καυσόξυλα στο τέλος του καλοκαιριού από μάντρα που γνωρίζουμε ότι παρέμειναν σε ανοικτό υπόστεγο για κάποιους μήνες. Απορρίπτουμε καυσόξυλα που είναι εμφανές ότι κόπηκαν πρόσφατα. Ελέγχουμε το ξύλο να είναι υγιές δηλ. να μη είναι σάπιο ή σαρακοφαγωμένο.
• Για την προμήθεια των πέλλετς ελέγχουμε με σχολαστικότητα την προέλευση και την απαραίτητη πιστοποίηση από υπεύθυνο φορέα. Προσοχή γιατί μπορεί να πωλούνται πέλλετς από υπολείμματα μοριοσανίδων, MDF, τα οποία είναι πολύ επικίνδυνα για καύση ιδιαίτερα σε κατοικίες. Το ίδιο και για τις μπριγκέτες ξύλου.